Op de helft!
Door: Evelien
Blijf op de hoogte en volg Evelien
10 November 2015 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
Wauw, het is alweer langer dan een maand geleden dat ik voor het laatst iets heb gepost op mijn blog… Ondertussen zit ik alweer bijna drie maanden in Chili! Ik heb het al eerder gezegd, maar de tijd vliegt echt. Vooral oktober voelde niet als een maand maar als een week. Verder heb ik het de afgelopen anderhalve maand heb ik het vooral druk gehad met mijn stage, heb ik de Osorno vulkaan bezocht en ben ik een weekendje naar buurland Argentinië geweest.
Laten we maar beginnen met Argentinië. Ondanks het feit dat ik niet langer dan twee dagen in het land ben geweest, heb ik er toch onwijs van genoten. Na eerst een busrit van zo’n zes/zeven uur kwam ik op vrijdagmiddag 30 Oktober aan in San Carlos de Bariloche. Met de bus reden we door het prachtige Andesgebergte en was deze rit dus al een bezienswaardigheid opzich. Ik had een lekker hotel voor mezelf geboekt om het te compenseren met het low-cost hostel waar ik in December in Santiago verblijf.
Ik had eerder die dag in de bus bij de grensovergang twee Amerikaanse jongens ontmoet en we hadden afgesproken om samen wat te eten. Na eerst wat uitrusten in mijn hotelkamer was het tijd om het centrum te verkennen en echte Argentijnse biefstuk te eten. Helaas was de biefstuk een beetje aan de droge kant, maar dat was redelijk te compenseren met de heerlijke Argentijnse saus (Chimmichurri, echt een aanrader).
Die volgende dag moest ik alweer vroeg op want er stond een Cabalgata (paardrij excursie) op de planning. De boerderij lag een beetje buiten de stad, maar de omgeving maakte het er niet minder op. Er waren geen mensen te bekennen, alleen wat paarden en vogels. Tijdens de Cabalgata reden we verder de heuvel op om vervolgens prachtig uitzicht te hebben over het Nahuel Huapi meer. Tussendoor reden we een beetje door het bos en over wat graslandschappen. Echt heel rustgevend in deze prachtige omgeving.
Na terugkomst in het hotel besloot ik eerst om even wat te relaxen en daarna het centrum van Bariloche te verkennen. Eerlijk gezegd was het iets anders dan wat ik in mijn hoofd had voorgesteld; ik dacht dat het wat meer middeleeuwse sferen zou hebben, maar dit bleek alleen zo te zijn bij het centrale plein. Ondanks deze lichte teleurstelling heb ik me zeker vermaakt in alle chocolatiers (hier staat Bariloche blijkbaar bekend om) en heb ik genoeg gekocht om waarschijnlijk toch wat kilo’s bij te moeten boeken op mijn vlucht terug naar Nederland… Die avond heb ik nog een keer Argentijnse biefstuk gegeten El Boliche de Alberto en het was echt heeeerlijk. Dus, als je ooit een keer in Bariloche bent, dan is dit echt een must!
Helaas was het de volgende ochtend alweer tijd om terug te gaan naar Chili. Ook hier stond een busrit van zo’n zes/zeven uur te wachten. Wel grappig eigenlijk, terwijl de afstand tussen Bariloche en Puerto Varas helemaal niet zo groot is. De reden van de lange reistijd is vanwege het feit dat je de grens over moet en, geloof me, die zijn niet hetzelfde als de grens tussen Nederland en België. Eerst moet je natuurlijk je paspoort en in mijn geval ook je visum laten zien. Vervolgens komen er speurhonden die je tas en koffer komen controleren op drugs, maar ook dingen zoals sandwiches en fruit. Vervolgens moet je ook nog eens je koffer openmaken terwijl de bus zelf ook grondig wordt onderzocht. Gelukkig verliep het daarna redelijk snel en kwam ik al vroeg in de middag aan in Puerto Varas.
Na mijn trip naar Bariloche besefte ik me dat dat de tijd zo ontzettend snel gaat. Zo zit ik vandaag precies drie maanden in Chili. Ook ga ik over precies een maand in Santiago, waar ik ontzettend veel zin in heb! Hiernaast wordt december sowieso een geweldige maand, aangezien mijn ouders natuurlijk langs komen!
Kortom, ik heb tijdens de afgelopen maanden al veel indrukken op gedaan en ik ga dat binnenkort zeker weer doen. Ik kan niet wachten tot december.
¡Hasta Luego!
Laten we maar beginnen met Argentinië. Ondanks het feit dat ik niet langer dan twee dagen in het land ben geweest, heb ik er toch onwijs van genoten. Na eerst een busrit van zo’n zes/zeven uur kwam ik op vrijdagmiddag 30 Oktober aan in San Carlos de Bariloche. Met de bus reden we door het prachtige Andesgebergte en was deze rit dus al een bezienswaardigheid opzich. Ik had een lekker hotel voor mezelf geboekt om het te compenseren met het low-cost hostel waar ik in December in Santiago verblijf.
Ik had eerder die dag in de bus bij de grensovergang twee Amerikaanse jongens ontmoet en we hadden afgesproken om samen wat te eten. Na eerst wat uitrusten in mijn hotelkamer was het tijd om het centrum te verkennen en echte Argentijnse biefstuk te eten. Helaas was de biefstuk een beetje aan de droge kant, maar dat was redelijk te compenseren met de heerlijke Argentijnse saus (Chimmichurri, echt een aanrader).
Die volgende dag moest ik alweer vroeg op want er stond een Cabalgata (paardrij excursie) op de planning. De boerderij lag een beetje buiten de stad, maar de omgeving maakte het er niet minder op. Er waren geen mensen te bekennen, alleen wat paarden en vogels. Tijdens de Cabalgata reden we verder de heuvel op om vervolgens prachtig uitzicht te hebben over het Nahuel Huapi meer. Tussendoor reden we een beetje door het bos en over wat graslandschappen. Echt heel rustgevend in deze prachtige omgeving.
Na terugkomst in het hotel besloot ik eerst om even wat te relaxen en daarna het centrum van Bariloche te verkennen. Eerlijk gezegd was het iets anders dan wat ik in mijn hoofd had voorgesteld; ik dacht dat het wat meer middeleeuwse sferen zou hebben, maar dit bleek alleen zo te zijn bij het centrale plein. Ondanks deze lichte teleurstelling heb ik me zeker vermaakt in alle chocolatiers (hier staat Bariloche blijkbaar bekend om) en heb ik genoeg gekocht om waarschijnlijk toch wat kilo’s bij te moeten boeken op mijn vlucht terug naar Nederland… Die avond heb ik nog een keer Argentijnse biefstuk gegeten El Boliche de Alberto en het was echt heeeerlijk. Dus, als je ooit een keer in Bariloche bent, dan is dit echt een must!
Helaas was het de volgende ochtend alweer tijd om terug te gaan naar Chili. Ook hier stond een busrit van zo’n zes/zeven uur te wachten. Wel grappig eigenlijk, terwijl de afstand tussen Bariloche en Puerto Varas helemaal niet zo groot is. De reden van de lange reistijd is vanwege het feit dat je de grens over moet en, geloof me, die zijn niet hetzelfde als de grens tussen Nederland en België. Eerst moet je natuurlijk je paspoort en in mijn geval ook je visum laten zien. Vervolgens komen er speurhonden die je tas en koffer komen controleren op drugs, maar ook dingen zoals sandwiches en fruit. Vervolgens moet je ook nog eens je koffer openmaken terwijl de bus zelf ook grondig wordt onderzocht. Gelukkig verliep het daarna redelijk snel en kwam ik al vroeg in de middag aan in Puerto Varas.
Na mijn trip naar Bariloche besefte ik me dat dat de tijd zo ontzettend snel gaat. Zo zit ik vandaag precies drie maanden in Chili. Ook ga ik over precies een maand in Santiago, waar ik ontzettend veel zin in heb! Hiernaast wordt december sowieso een geweldige maand, aangezien mijn ouders natuurlijk langs komen!
Kortom, ik heb tijdens de afgelopen maanden al veel indrukken op gedaan en ik ga dat binnenkort zeker weer doen. Ik kan niet wachten tot december.
¡Hasta Luego!
-
16 November 2015 - 18:52
Maria Bax:
IK BEN DE EERSTE DIE REAGEERT !!!
Ciao Evelien,
wat leuk om het allemaal te lezen, al moet ik eerlijk bekennen dat ik een paar blogs achter liep. Druk-druk- druk hier. Zoals je wellicht gehoord hebt, hebben we, Hans, Joke, Marion, Dick, Ad en ik een TE GEKKE week gehad in Italië. Het was ontzettend leuk met elkaar. Prachtige dingen gezien, heerlijk gewandeld, lekker gegeten en gedronken en lieve mensen ontmoet. Wij waren hier al vaker geweest, maar het was nu wel heel bijzonder om al het moois met je vrienden te kunnen delen.
Twee weken na terugkomst is ons nichtje Marjolein getrouwd, de oudste dochter van mijn zusje. Het was een prachtige dag, geweldig feest!!. Ik had beloofd alle bloemen te verzorgen (behalve het bruidsboeket) en dat was ook heel goed gelukt! Het was een mooi bruidspaar.
Vrijdag jl. is Ad 59 geworden en dat hebben we gezellig gevierd. Huis vol met visite, lekker gezellig.
Zaterdag hebben we het huis helemaal schoongemaakt (ondertussen de tv de hele tijd aan met alle berichtgevingen over de aanslagen in Parijs, vreselijk). Zondag was het echt een waaibomendag hier, en toen heb ik de agenda voor 2016 (gekregen van Joke!) bij zitten werken en allemaal afspraken gemaakt enz. Op mijn lijstje stond ook nog dat ik jouw blog moest lezen.
Ik ben weer helemaal bij dus. Wat maak jij een mooie dingen mee zeg. Chili staat al jaren op de bucket list van Ad en mij en door jouw verhalen worden we steeds enthousiaster. Het landschap is adembenemend. Vooral ook de geisers, heel bijzonder.
Ben wel benieuwd naar je stage; hoe je het redt met je spaans en hoe het is om daar te werken. Maar dat komt wel in Nederland.
Wil je laten weten dat ik het heel bijzonder vindt om zo met je te communiceren; andere kant van de wereld. Veel plezier nog,
liefs,
Maria -
17 November 2015 - 18:30
Hans Dekker:
Hoi Lien,
Nog ruim 4 weken en dan is het zover. De belevenissen die jij hebt ervaren en zo prachtig beschreven, maken het ons nog nieuwsgieriger. We kunnen niet wachten op de grote en lange overtocht via Madrid! En dan nog wel hoogzomer in Chili. Het mooist en waardevol is dat jij het zo naar je zin hebt en als 19 jarige meid meer en meer zelfstandig wordt. Dat belooft wat als je weer thuis bent... Maar voordat het zover is verheugen wij er ons enorm op de belevenissen met jou te mogen delen in december.
Liefs, paps -
17 November 2015 - 19:46
Evelien:
Hola Maria,
Leuk om van jullie te horen!
Ik hoop dat alles goed met jullie gaat daar in het verre noorden.
Ik heb inderdaad van papa en mama gehoord dat jullie een ontzettend leuke week hebben gehad.
Ik denk dat jullie je wel hebben vermaakt samen en dat Italië zeker de goede keus was om inderdaad te delen!
Ook leuk om te horen hoe het bij jullie thuis gaat. Gefeliciteerd met jullie nichtje!
En... Natuurlijk ook gefeliciteerd met Ad.
Papa en mama hadden me inderdaad verteld over de verjaardag.
Ook denk ik dat die agenda zeker goed van pas komt als we weer een trip naar Zuid-Limburg gaan maken, haha.
Verder maak ik ontzettend veel moois mee hier. Het is allemaal heel anders dan Nederland (het weer, de cultuur, de landschappen, etc.), wat het soms ook wel een beetje moeilijk maakt.
Maar ik ben nu goed gewend aan alles en al die verschillen vind ik ook heel interessant.
Iedere keer als ik weer mooie dingen zie, denk ik ook bij mijzelf: wát een ervaring, ik geloof niet dat er een land als Chili bestaat.
En ja, het is echt letterlijk aan de andere kant van de wereld, maar als jullie ooit de kans krijgen, zeg ik: DOEN!
Deze ervaringen zijn ook zeker nog niet afgelopen, aangezien ik over iets meer dan twee weken naar Santiago en Valparaíso ga.
En natuurlijk niet te vergeten: de komst van mijn ouders! Ik ben al druk bezig met het voorbereiden van hun vakantie, dus dat gaat helemaal goed komen.
Lijkt me geweldig om ze weer te zien en om hun ook te laten zien hoe mooi het land is.
Op mijn stage verloopt verder alles goed.
Ik weet nog niet zeker of ik later op een kantoor wil werken, maar ik heb in ieder geval al veel geleerd (ook over mijzelf).
Ook mijn Spaans is ontzettend vooruit gegaan. Ik heb veel minder moeite met gesprekken aanknopen en ook aan het Chileense accent ben ik redelijk gewend.
Tuurlijk blijft het moeilijk om een andere taal te leren, maar ik ben zeker van plan hier thuis mee verder te gaan.
Verder wil ik, zodra ik weer thuis ben, jullie graag mijn (inmiddels meer dan 700) foto´s laten zien.
Wellicht dat ik jullie kan overtuigen om ook naar dit land te reizen ;).
Groetjes uit het verre zuiden,
Evelien
-
17 November 2015 - 19:48
Evelien:
Hoi pap,
Ik kan ook niet wachten totdat jullie langs komen.
Hoogzomer in Chili houdt wel in 20-25 graden met alsnog kans op regen, maar dat zal wel goed komen.
Ik ben alvast jullie komst aan het voorbereiden en ik heb er ontzettend veel zin in!
Kusjes,
Evelien -
19 November 2015 - 11:33
Hans Dekker:
Hoi Lien,
Wij kunnen ook niet wachten. Zwemspullen en verrekijker gaan zeker mee! Ook schaffen wij een mooie camera aan. Echt super dat je al die voorbereidingen treft lieverd!
Tot skypes! paps
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
